Wydawca treści Wydawca treści

Zespoły przyrodniczo - krajobrazowe

Zespoły przyrodniczo – krajobrazowe to obszary krajobrazu naturalnego, które wyróżniają się walorami widokowymi lub estetycznymi i z tych względów zostały poddane ochronie.

Właśnie takim wyjątkowym terenem jest Park Słowiański, którego całość zespołu zlokalizowana jest w granicach miasta i gminy Szprotawa i swoim zasięgiem obejmuje 85,74 ha. Powierzchnia terenu w większości porośnięta jest przez grąd o typowej dla tego gatunku strukturze, z wielowiekowymi dąbrowami na czele. Występuje tam również kilkadziesiąt dębów szypułkowych i bezszypułkowych, a kilka z nich uznane jest jako pomniki przyrody.

W skład zespołu wchodzą również wartościowe pod względem przyrodniczym starorzecza, mokradła, bajora i źródliska, które są środowiskiem życia typowych dla takiego środowiska roślin i zwierząt.

Teren wyróżnia się również dzięki olsom bagiennym, które porastają żyzne siedliska o wysokim poziomie wody stojącej. Z cennych zwierząt można spotkać tu żółwia błotnego czy traszkę zwyczajną, które reprezentują gatunki chronione. Obszar jest bogaty w występowanie ptaków, których naliczono tutaj aż 90 gatunków, wśród nich wiele objętych jest ptasią dyrektywą, należą do nich: dzięcioł zielonosiwy, czarny i pstry średni, jarzębatka, muchołówka białoszyja i dzierzba gąsiorek.

Przy odrobinie szczęścia na terenie parku Słowiańskiego można spotkać żółwia błotnego, będącego ściśle chronionym gatunkiem gada. Fot.  Florian Andronache/Fotolia

Krajobraz Parku Słowiańskiego kształtowany jest również przez płynącą tam rzekę Bóbr, która na odcinku Zespołu została zaliczona do rzek górskich.

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Potok Sucha
Zespół został wyznaczony uchwałą Nr VII/53/2019 Rady Miejskiej w Szprotawie z dnia 30 kwietnia 2019 r. w sprawie ustanowienia zespołu przyrodniczo - krajobrazowego "Potok Su-cha„ (Dz. Urz. Woj. Lubuskiego z 2019 r., poz. 1422).
Zgodnie z uchwałą, celem funkcjonowania zespołu jest ochrona szczególnie cennego przełomu potoku o walorach przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych.
Obiekt zajmuje powierzchnię zaledwie 2,87 ha (obejmuje koryto cieku) poza gruntami Nadleśnictwa, ale w ich bezpośrednim sąsiedztwie – ciek wodny płynący przez kompleksy leśne w zarządzie Nadleśnictwa.


Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Potok Sucha (fot. T. Figarski)

 


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy Nadleśnictwa

Lasy Nadleśnictwa

Nadleśnictwo Szprotawa składa się z dwóch obrębów – Szprotawa i Małomice i zarządza w sumie ponad 19 tys. ha powierzchni. Lesistość obszaru wynosi zaledwie 28,2% i jest najniższa w RDLP Zielona Góra. Na lasy Nadleśnictwa składają się lasy gospodarcze, ochronne i rezerwaty.

Ukształtowanie terenu poszczególnych części Nadleśnictwa w większości się od siebie różni. Obszar obejmujący obręb Szprotawa oraz południową część obrębu Małomice posiada słabo urozmaiconą rzeźbę terenu, z kolei północna część obrębu Małomice charakteryzuje się terenami falistymi (morena czołowa), przybierającymi miejscami formę wzgórz.

Budowa geologiczna

Obszar Nadleśnictwa położony jest w zasięgu zlodowacenia Środkowopolskiego w stadiale mazowiecko-podlaskim. Dominują tu utwory geologiczne, pochodzące z okresu Trzeciorzędu i Czwartorzędu, takie jak: piaski i żwiry wodnolodowcowe, piaski i żwiry rzeczne, a także gliny zwałowe spiaszczone. Miejscami na większych powierzchniach występują lokalnie mady rzeczne – gleby powstałe w wyniku materiału naniesionego przez wodę. Większość powierzchni glebowych zajmują gleby bielicowe i rdzawe. 

Z budową geologiczną oraz glebami, ściśle związany jest świat roślinny i zwierzęcy, który składa się na paletę przeróżnych ekosystemów. 

Rodzaje siedlisk leśnych

Siedliska leśne Nadleśnictwa w większości stanowią lasy mieszane i borowe, a najmniejszą ich część zajmują lasy typu łęgowego oraz olsy. Najpopularniejszym występującym gatunkiem jest sosna, która tworzy ekosystem leśny w ponad 60%. Drugim co do częstości występowania gatunkiem jest dąb, a później olcha.

Rośliny i zwierzęta

Tutejsze lasy bogate są w różne gatunki flory i fauny, niektóre będące pod ścisłą lub częściową ochroną. Wyróżnia się ponad 20 gatunków chronionych roślin i porostów, a wśród nich: wełniankę wąskolistną, łuskiewnik różowy, goryczkę wąskolistna, naparstnicę purpurową, kosaciec żółty, widłak jałowcowaty czy brodaczkę zwyczajną. 

Lasy Nadleśnictwa Szprotawa zamieszkiwane są przez wiele chronionych gatunków zwierząt. - łabędź krzykliwy. Fot. Jerzy Wilanowski

Gromada ssaków reprezentowana jest przez: dziki, sarny, jelenie, lisy, jenoty, borsuki, kuny i zające. Lasy Nadleśnictwa Szprotawa obfitują również w cenne gatunki bezkręgowców, z których aż 9 ujętych jest w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Należą do nich: pijawka lekarska, kozioróg dębosz, jelonek rogacz. Pachnica dębowa, żagnica zielona, czerwończyk nieparek - według Księgi są to gatunki niższego zagrożenia. Poza wymienionymi chronionymi zwierzętami, w lasach Nadleśnictwa można spotkać także: pazia królowej, tygrzyka paskowanego, całą gamę biegaczy, a nawet ciołka matowego.

Poza chronionymi bezkręgowcami, występuje tutaj spora liczba płazów i gadów. Z ciekawszych zwierząt odnotowano: jaszczurkę żyworodną, gniewosza plamistego czy rzekotkę drzewną. 

Ptaki reprezentowane są przez wiele gatunków rzadkich i zagrożonych: bociana czarnego, łabędzia krzykliwego, łęczaka, sóweczkę, włochatkę i dumę Nadleśnictwa  Szprotawa – bielika.

Bielik w trakcie polowania. Fot. Bergringfoto/Fotolia

Nadleśnictwo Szprotawa na mapie.