Asset Publisher Asset Publisher

Nature reserves

Reserves are sectioned off areas of unique natural values preserved in their natural or slightly modified state. Forest economy is limited in such areas. The total number of Polish nature reserves is 1441, including 671 forest reserves with total area amounting to over 61 000 ha. Nature reserves make 1.6 % of all forests managed by the State Forests.

There are 2 nature reserves within the territory of the Szprotawa Forest District – "Annabrzeskie Wąwozy" and "Buczyna Szprotawska" – with joint area of 208.43 ha.

"Buczyna Szprotawska" Nature Reserve

Established: 1965

Area: 152.32 ha

"Buczyna Szprotawska" Flora Reserve is located in Lubuskie Province, in Szprotawa Commune, in the vicinity of Leszno Dolne. It is the largest nature reserve located within the territory of Regional Directorate of the State Forests in Zielona Góra and second largest nature reserve in Poland.

The reserve has been established to protect mixed forest stands of natural origin including beech and having features of Carpathian beech wood.

Average age of beech trees growing in the reserve is from 115 to 180 years, but the oldest trees are even 210 years old. By Jerzy Wilanowski

In addition to approximately 85 ha of beech woods the reserve also includes dense Linden stands. It surely is an interesting phenomenon as the species is usually found to make a fraction in mixed broadleaf forest stands in Poland.

In addition to rich flora the District also abounds in animal species, with a variety of birds, reptiles, mammals and amphibians. Nearly 38 species of birds nest in the District, including rare species such as Stock Dove or Red-breasted Flycatcher. There are 15 species of mammals here, with Wild Boar, Deer, Roe Deer or Fox being the most common species. The area is also inhabited by 5 species of amphibians, such as: Common Toad, Common Frog, Moor Frog, Smooth Newt and Northern Crested Newt. Reptiles are represented by 3 species: Slow Worm, Viviparous Lizard and Sand Lizard.

The most interesting species inhabiting the reserve and the surrounding forests is Edible Dormouse, a protected species included on Polish Red List of Animals.

The reserve includes "Szlak Popielicy" (Edible Dormouse Trail) Educational Trail and two walking trails – yellow and red – to learn in detail about the  nature of this interesting area.

"Annabrzeskie Wąwozy" Nature Reserve

Established: 1977

Area: 56.11 ha

"Annabrzeskie Wąwozy" Nature Reserve is located in Lubuskie Province, in Nowa Sól district, in Bytom Odrzański commune. It covers forested area on the edge of Odra valley full of hills and ravines, in the vicinity of Dalkowskie Hills. The reserve can boast one of the highest hills of the range (220 m above sea level) and maximum topographic prominence of about 60 m.

Annabrzeskie Wąwozy Nature Reserve. By Jerzy Wilanowski

The ravines are known for seeps of subterranean water and stands of ash riparian forests including Grey Alder.

Upland peaks and eastern areas of the reserve are dominated by pine or pine and oak tree stands with occasional birch and beech trees. Species of undergrowth include Lily of the Valley, Sweet Woodruff, European Wild Ginger, Deer Fern, Bird's-nest Orchid and Common Ivy. Vascular plants are represented by 192 species, including 39 species of trees and bushes. The rarest species are Common Fragile Fern and Common Oak Fern.

Fauna of the reserve includes 4 species of amphibians, 2 species of reptiles, 34 species of birds and 12 species of mammals. The most common mammals include Deer, Roe Deer or Badger, amphibians – Common Toad, Common Frog and Smooth Newt, reptiles – Slow Worm and Viviparous Lizard, and birds – Common Chaffinch, Great Tit, European Robin, Wood Warbler and Coal Tit.

The reserve includes red walking trail named "Dziadoszan" and yellow educational trail.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Leśnicy i strażacy apelują o niewypalanie traw

Leśnicy i strażacy apelują o niewypalanie traw

Po raz kolejny Lasy Państwowe włączyły się w kampanię społeczną „Stop pożarom traw” prowadzoną przez Komendę Główną Państwowej Straży Pożarnej. Przełom zimy i wiosny należy do jednych z najbardziej niebezpiecznych w ciągu roku.

W 2020 r., jak wynika z danych Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej, odnotowano 128 754 pożarów, wśród których były 41 713 pożary traw na łąkach i nieużytkach rolnych, co stanowiło ok. ponad 36 proc. wszystkich pożarów w Polsce.

Strona kampanii społecznej „Stop pożarom traw”Najczęściej do pożarów traw dochodzi na przełomie marca i kwietnia. Z danych Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej wynika, że w 2020 r. w tym okresie doszło do ok. 67 proc. wszystkich pożarów traw.

Należy podkreślić, że pożar nieużytków to nie tylko straty dla przyrody, ale stanowią one także zagrożenie dla ludzi. W ubiegłym roku podczas takich pożarów rannych zostało 54 osoby, natomiast w 2019 r. było 10 ofiar śmiertelnych oraz 140 rannych.

Wbrew obiegowej opinii pożar łąki nie użyźni gleby, a wręcz odwrotnie – wyjałowi ją. Cenne rośliny wyginą, a najszybciej odrosną chwasty. Zdaniem naukowców, wypalanie traw to najgorszy sposób przygotowania łąki do wegetacji.

Gleba się wyjaławia, gdyż zostaje wstrzymany rozkład resztek roślinnych, ulega zahamowaniu asymilacja azotu z powietrza. Od palącego się poszycia gleby, może zapalić się również podziemna warstwa torfu. Pożar torfu jest wyjątkowo trudny do ugaszenia, zdarza się, że trwa nawet kilka miesięcy. Ponadto łąka po pożarze regeneruje się przez kilka lat, natomiast odtworzenie pokładów torfu wymaga wielu wieków.

Pożary traw powodują spustoszenie dla flory i fauny. Niszczone są miejsca lęgowe wielu gatunków gnieżdżących się na ziemi i w krzewach. Palą się również gniazda już zasiedlone, a zatem z jajkami lub pisklętami, np. tak lubianych przez nas wszystkich skowronków. Dym uniemożliwia pszczołom i trzmielom oblatywanie łąk. Owady giną w płomieniach, co powoduje zmniejszenie liczby zapylonych kwiatów, a w konsekwencji obniżenie plonów roślin.

Giną zwierzęta domowe, które przypadkowo znajdą się w zasięgu pożaru (tracą orientację w dymie, ulegają zaczadzeniu). Dotyczy to również dużych zwierząt leśnych, takich jak sarny, jelenie czy dziki. Płomienie niszczą miejsca bytowania zwierzyny łownej, m.in. bażantów, kuropatw, zajęcy, a nawet saren.

W płomieniach lub na skutek podwyższonej temperatury ginie wiele pożytecznych zwierząt kręgowych: płazy (żaby, ropuchy, jaszczurki), ssaki (krety ryjówki, jeże, zające, lisy, borsuki, kuny, nornice, badylarki, ryjówki i inne drobne gryzonie).

Przy wypalaniu giną mrówki. Jedna ich kolonia może zniszczyć do 4 mln szkodliwych owadów rocznie. Mrówki zjadając resztki roślinne i zwierzęce ułatwiają rozkład masy organicznej oraz wzbogacają warstwę próchnicy, „przewietrzają” glebę. Podobnymi sprzymierzeńcami w walce ze szkodnikami są biedronki, zjadające mszyce.

Ogień uśmierca wiele pożytecznych zwierząt bezkręgowych, m.in. dżdżownice (które mają pozytywny wpływ na strukturę gleby i jej właściwości), pająki, wije, owady (drapieżne i pasożytnicze). Pożary traw niszczą rodzimą faunę i florę!

Więcej o pożarach w lasach w ciągu ostatniej dekady.Niestety, zdarza się, że ogień z łąk przenosi się na pobliskie lasy. Niszcząc młode drzewa, a te dojrzałe i starodrzewy poważnie uszkadzając. Każdego roku dochodzi do kilkunastu tego typu pożarów. Coraz cieplejsze i suchsze wiosny powodują, że to potencjalne niebezpieczeństwo coraz bardziej przekłada się na realne.

Pożary traw z uwagi na ich charakter i zazwyczaj duże rozmiary, angażują dużą liczbę strażaków. Strażacy, zaangażowani w gaszenie pożarów traw nieużytków, w tym samym czasie mogą być potrzebni w innym miejscu.

Wypalanie traw jest zabronione! Grożą za to wysokie kary, nawet do 5 tys. zł, a w przypadkach, kiedy zagrożone jest mienie lub życie – od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności. Za wypalanie traw grożą, oprócz kar nakładanych np. przez policję czy prokuraturę, także dotkliwe kary finansowe nakładane przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w postaci zmniejszenia od 5 do 25 proc., a w skrajnych przypadkach nawet odebrania, należnej wysokości wszystkich rodzajów dopłat bezpośrednich za dany rok.

Warto przypomnieć, że leśnicy już rozpoczęli dyżury w Punktach Alarmowo-Dyspozycyjnych. To właśnie tam monitorowane jest zagrożenie pożarowe, wilgotność ściółki, a dyżurujący koordynuje również prace służb przeciwpożarowych jednostki. Na szczęście w tym roku na przełomie zimy i wiosny nie odnotowano dużej liczby pożarów lasów. O tej porze w 2020 r. od początku roku odnotowano 125 pożary lasów. Natomiast w lasach będących w zarządzie Lasów Państwowych pożary gaszono 31 razy.

Od lat na ochronę przeciwpożarową Lasy Państwowe wydają ok. 100 mln zł. Na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Zielonej Górze, w minionym roku lasy płonęły 352 razy i ogółem spłonęło prawie 31 ha powierzchni leśnej oraz 160 m3 drewna, a koszt zabiegów ratowniczych wyniósł 1,592 mln złotych. Natomiast od początku roku 2021, na terenie zielonogórskie dyrekcji, wystąpiło 16 pożarów lasu, w wyniku czego płomień strawił niemal 3 hektary leśnych ostępów.

Niestety, nadal głównymi przyczynami powstawania pożarów lasu są podpalenia. Średnio każdego roku aż 40 proc. pożarów zostało wywołanych przez ludzi.

Warto nadmienić, że Lasy Państwowe od wielu lat rozbudowują system przeciwpożarowy. Na terenie nadleśnictw w całym kraju znajdują się punkty obserwacyjne, czyli wieże. Stamtąd, osoba dyżurująca z góry widzi lasy danego nadleśnictwa. W chwili, kiedy widzi zagrożenie, ustala dokładne namiary miejsca i przekazuje informację do odpowiednich służb.

Na terenie lasów znajduje się ponad 660 takich wież obserwacyjnych, większość to konstrukcje metalowe, natomiast 257 wież to telewizyjne punkty obserwacyjne.

Mapa zagrożenia pożarowego w lasachTakie leśne bocianie gniazda umożliwiają szybkie wykrycie zagrożenia. Średnio, każdego roku dzięki takim punktom obserwacyjnym zostaje wykrytych ponad pół tysiąca pożarów.

Należy podkreślić, że system przeciwpożarowy, który istnieje w Lasach, został pozytywnie oceniony przez Najwyższą Izbę Kontroli. Lasy państwowe, jak zauważyli kontrolerzy, są objęte skutecznym monitoringiem wykorzystującym wieże obserwacyjne, patrole naziemne i lotnicze. Sieć pasów przeciwpożarowych i dróg pożarowych w lasach, zbiorniki przeciwpożarowe i własna flota lekkich samochodów gaśniczych sprawiają, że w lasach zarządzanych przez LP większość pożarów udaje się stłumić w zarodku.