Wydawca treści
Ochrona lasu
Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.
Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:
- biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
- abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
- antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).
Przeczytaj więcej o ochronie lasu.
Największe znaczenie na stan lasu mają owady, grzyby oraz zamieszkujące las zwierzęta, dla których jest on naturalnym środowiskiem życia i zdobywania pożywienia. Ekosystem leśny kształtowany jest zarówno przez pożyteczne dla lasu rośliny i zwierzęta, ale i mające wpływ na jego stopniową degradację. Widoczne jest to w występowaniu wyżej wymienionych zagrożeń, które zaburzają jego prawidłowe funkcjonowanie.
Szkody biotyczne są dokonywane poprzez masowe pojawianie się owadów, żerujących na liściach lub osłabionych drzewach.
Szkodnikiem upraw jest szeliniak sosnowiec. Zagrożenie jakie stwarza ten owad nie jest duże, lecz sporadycznie, w celach kontrolnych wykładane są pułapki klasyczne.
Szkodniki wtórne spotykane na terenie lasów Nadleśnictwa to: przypłaszczek granatek, którego zagrożenie sprawdza się poprzez zastosowanie drzew pułapkowych, opiętek dębowy czy kornik drukarz.
Do czynników biotycznych zalicza się również patogeniczne grzyby, powodujące szkody w uprawach leśnych i młodnikach. Należą do nich przede wszystkim opieńki sosnowe i huba korzeni.
W celu ograniczenia szkód powstających na skutek działań leśnej zwierzyny, stosuje się różne metody ochrony młodych sadzonek - grodzenie, osłonki, smarowanie repelentami.
Nadleśnictwo Szprotawa zaliczone jest do I kategorii zagrożenia pożarowego. Niestety ciągle występują przypadki bezmyślnego wypalania traw czy nawet celowe podpalanie drzewostanów.
Nadleśnictwo posiada opracowany i corocznie aktualizowany „Sposób postępowania na wypadek powstawania pożaru lasu". Dokument ten zawiera zasady działania pracowników Nadleśnictwa w razie powstania pożaru oraz określa współpracę z jednostkami PSP.
W ramach edukacji lokalnej młodzieży organizowane są spotkania i konkursy ze znajomości zasad ochrony lasu przed pożarami.
Poważny problem stanowi także zaśmiecanie terenów leśnych. Obserwuje się również sporadyczne przypadki kłusownictwa oraz kradzieży drewna do celów opałowych.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Lasy Nadleśnictwa
Lasy Nadleśnictwa
Nadleśnictwo Szprotawa składa się z dwóch obrębów – Szprotawa i Małomice i zarządza w sumie ponad 19 tys. ha powierzchni. Lesistość obszaru wynosi zaledwie 28,2% i jest najniższa w RDLP Zielona Góra. Na lasy Nadleśnictwa składają się lasy gospodarcze, ochronne i rezerwaty.
Ukształtowanie terenu poszczególnych części Nadleśnictwa w większości się od siebie różni. Obszar obejmujący obręb Szprotawa oraz południową część obrębu Małomice posiada słabo urozmaiconą rzeźbę terenu, z kolei północna część obrębu Małomice charakteryzuje się terenami falistymi (morena czołowa), przybierającymi miejscami formę wzgórz.
Budowa geologiczna
Obszar Nadleśnictwa położony jest w zasięgu zlodowacenia Środkowopolskiego w stadiale mazowiecko-podlaskim. Dominują tu utwory geologiczne, pochodzące z okresu Trzeciorzędu i Czwartorzędu, takie jak: piaski i żwiry wodnolodowcowe, piaski i żwiry rzeczne, a także gliny zwałowe spiaszczone. Miejscami na większych powierzchniach występują lokalnie mady rzeczne – gleby powstałe w wyniku materiału naniesionego przez wodę. Większość powierzchni glebowych zajmują gleby bielicowe i rdzawe.
Z budową geologiczną oraz glebami, ściśle związany jest świat roślinny i zwierzęcy, który składa się na paletę przeróżnych ekosystemów.
Rodzaje siedlisk leśnych
Siedliska leśne Nadleśnictwa w większości stanowią lasy mieszane i borowe, a najmniejszą ich część zajmują lasy typu łęgowego oraz olsy. Najpopularniejszym występującym gatunkiem jest sosna, która tworzy ekosystem leśny w ponad 60%. Drugim co do częstości występowania gatunkiem jest dąb, a później olcha.
Rośliny i zwierzęta
Tutejsze lasy bogate są w różne gatunki flory i fauny, niektóre będące pod ścisłą lub częściową ochroną. Wyróżnia się ponad 20 gatunków chronionych roślin i porostów, a wśród nich: wełniankę wąskolistną, łuskiewnik różowy, goryczkę wąskolistna, naparstnicę purpurową, kosaciec żółty, widłak jałowcowaty czy brodaczkę zwyczajną.
Gromada ssaków reprezentowana jest przez: dziki, sarny, jelenie, lisy, jenoty, borsuki, kuny i zające. Lasy Nadleśnictwa Szprotawa obfitują również w cenne gatunki bezkręgowców, z których aż 9 ujętych jest w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Należą do nich: pijawka lekarska, kozioróg dębosz, jelonek rogacz. Pachnica dębowa, żagnica zielona, czerwończyk nieparek - według Księgi są to gatunki niższego zagrożenia. Poza wymienionymi chronionymi zwierzętami, w lasach Nadleśnictwa można spotkać także: pazia królowej, tygrzyka paskowanego, całą gamę biegaczy, a nawet ciołka matowego.
Poza chronionymi bezkręgowcami, występuje tutaj spora liczba płazów i gadów. Z ciekawszych zwierząt odnotowano: jaszczurkę żyworodną, gniewosza plamistego czy rzekotkę drzewną.
Ptaki reprezentowane są przez wiele gatunków rzadkich i zagrożonych: bociana czarnego, łabędzia krzykliwego, łęczaka, sóweczkę, włochatkę i dumę Nadleśnictwa Szprotawa – bielika.