Asset Publisher Asset Publisher

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

History

History

Current area of Szprotawa Forest District was established by Director-General of the State Forests on 1st April, 1993. Earlier it had also included Żagań Sub-district (from 1976).

First chronicle notes on forest economy in the area are dated as early as 1430. According to chronicles, in 1430 the town of Szprotawa already had its own forester to manage town forests. The forests covered the area of about 4300 ha and were located in south-eastern area of the contemporary Szprotawa Sub-district. They also included the area of "Buczyna Szprotawska" that had been a protected area for a long time and in 1930s gained status of a nature reserve covering the area of 85.20 ha. The reserve in its current shape covers the area of 152.30 ha. Two commemorative stones dedicated to successive Forest Inspectors of town forests from 19th century can be still admired in the reserve.

In addition to "Buczyna Szprotawska" there were two other reserves in the District - "Wysoki Las" (Tall Forest) and "Błota nad Szprotą" (Marshes by Szprota). The District Inspectorate also protected its natural monuments – "Chrobry" Oak, at the time known as "Wielki Dąb" (Huge Oak) ("Grosse Eiche") and "Buk Trębacza" (Trumpeter's Beech) ("Trompeterbuche").

The remaining forests of the present Szprotawa Forest District were owned by rich landowners and local farmers. Even today tourists can admire border stones of Heinrich von Neuman – 19th century owner of Wiechlice estate and the neighbouring lands.

Modern history

Szprotawa Forest District was established in 1946 and covered the area of current Szprotawa Sub-district amounting to about 8000 ha. The original division was very simple – one section constituted one unit.

Between 1945 and 1951 the division was based on an approximate age class table.

From 1952 to 1965 forest management was based on the provisional plan and finally in 1965 a definitive plan based on complete appraisal was drawn up.

During all the years that have passed since the end of WWII the State Forests, including Szprotawa Forest District, have gone through a number of reorganizations and territorial divisions.

In the 1970s, as a result of enclosure of units, a single large Forest District was formed to include 4 Sub-districts (Szprotawa, Małomice, Żagań and Żuków) and cover the area of more than 100 000 ha. Currently Szprotawa Forest District includes two Sub-districts (Szprotawa and Małomice) having approximately 19 000 ha of forests each, with total territorial range of 65 000 ha. As part of the Lower Silesian Wilderness Szprotawa Sub-district forms compact whole, whereas Małomice Sub-district includes over 300 forest complexes, including 106 with area below 1 ha and 114 with area from 1 to 5 ha. Field and forest border of the Forest District is about 1000 km long, which makes it comparable with the lengths of Polish-Czech and Polish-Slovakian borders altogether.

Since 1946 Szprotawa Forest District has been managed by seven Forest Inspectors (including the current one). The most famous Forest Inspector was Zygmunt Patalas (1951 - 1952), who was later appointed the Director of Forest Research Institute in Warsaw. From 1947 to 1951 Białobrzezie Forest District Inspectorate (from 1951 known as Żuków Forest District Inspectorate, included into Szprotawa Forest District Inspectorate in 1973) was managed by Adam Szczerba, who was later appointed the Director-General of the State Forests.