Asset Publisher Asset Publisher

Gebiete Natura 2000

Die Bildung und Betrieb des Netzes der geschützten Gebiete Natura 2000 bezweckt das Stoppen des Aussterbens der gefährdeten Pflanzen- und Tierarten und den Schutz der biologischen Vielfalt in Europa. Zur Umsetzung des Netzes sind alle Länder der Europäischen Gemeinschaft verpflichtet.

Auf dem Gebiet der Oberförsterei Szprotawa gibt es sechs zum Netz NATURA 2000 gehörenden Habitate, wobei es sich bei zwei um die Vogelhabitate und bei vier um die Spezialschutzgebiete der Habitate handelt.

Zu den Gebieten NATURA 2000 zählen:

  • Dolina Dolnej Kwisy (Das Tal von Unterqueis) – das Gebiet unterliegt der Habitat-Richtlinie, wobei die Gebietsfläche über 5972 Hektar beträgt, davon in der Oberförsterei ca. 115 Hektar. Es grenzt an das Gebiet des Flusstals Kwisa in der Strecke von Zebrzydowa bis zur Mündung des Flusses Bóbr. Hier sind folgende Gattungen anzutreffen: grüne Flussjungfer und große Moosjungfer, großer Feuerfalter, Hirschkäfer und Käfer Eremit (Osmoderma eremita).

  • Buczyna Szprotawsko – Piotrowicka (Die Buchenwälder von Szprotawa und Piotrowice) – die zu den unter dem Habitatschutz stehenden Gebieten zählen. Die Gebietsfläche beträgt über 1423 Hektar und stellt den Grenzbestand der osteuropäisch-karpatische montanen (Tannen-)Buchenwälder. Auf diesem Gebiet finden wir 6 Typen von Habitaten, in welchen mehrere wertvolle Pflanzen- und Tierarten leben. Die in biogeographischer Hinsicht kontinentale Region umfasst die Gebiete des Naturschutzgebietes Buczyna Szprotawska und teilweise des Landschaftsschutzparks von Przemków. Zu den häufigsten Pflanzenarten auf diesem Gebiet gehört rundblättriger Sonnentau und zu den häufigsten Tieren – Dachs oder Otter. 

Das Nest vom Seeadler. Foto: Jerzy Wilanowski

  • Borowina – die Fläche des Gebietes beträgt über 512 Ha und liegt im Kreis Żagań, in der Gemeinde Szprotawa. Es umfasst einen Komplex von gut erhaltenen Eichen-Hainbuchenwälder und Wiesen zwischen Szprotawa und Kożuchów. Auf diesem Gebiet treten die im gesamtpolnischen Maßstab seltene Wirbellose auf, zu denen zählen: Maivögel, Großer Feuerfalter oder Eremit. Das Gebiet ist durch folgende Baumbestände bewachsen: Eichenbestände mit der Zumischung der Birke, Auen und Weidengebüsche und Auwälder aus Eichen, Ulmen und Eschen. 

  • Małomickie Łęgi (Auen von Malomice) – Das Gebiet hat die Fläche von 993 Hektar, davon unterliegen 565,54 Hektar der Oberförsterei. Hierzu zählt das Tal vom mittleren Ufer des Flusses Bóbr, das die Stadt Szprotawa bis zu südöstlichen Grenzen der Stadt Żagań umschlingt. Die Wälder belegen 73% der gesamten Fläche des Gebiets, hauptsächlich mit den Laub- und Mischbaumbeständen. Das Gebiet hat eine große Bedeutung für die Erhaltung des ökologischen Korridors des Flusstals samt zahlreichen Biozönosen der mitteleuropäischen Erlen-Hainbuchen. 

  • Stawy Przemkowskie (Teiche von Przemków) - Das Gebiet hat die Fläche von 4605 Hektar. Davon befinden sich nur 18,67 Hektar sich in der Verwaltung der Oberförsterei Szprotawa. Hier handelt es sich um ein besonderes Vogelschutzgebiet. Auf diesem Gebiet gibt es zwei Teichkomplexe mit den Fragmenten von Eschen–Erlenauwälder, welche die Teichumgebung und die feuchten Wiesen bewachsen, mit Gruppen von Weidengebüschen. 

Höckerschwan. Foto: Sebastian Zapolski.

  • Bory Dolnośląskie (Niederschlesische Heide) – das ist das besondere Vogelschutzgebiet mit der Gesamtfläche von 26223 Ha, das zwischen den Erhebungen von Żary, Erhebungen von Dalków von Norden und dem Isergebirgs-Vorland von Süden liegt.

Die Niederschlesische Heide ist einer der größten, dichten Waldkomplexe in Polen.

Die Wälder liegen im Oder-Einzugsgebiet, aber der Hauptfluss der Region ist Bóbr. Auf diesem Gebiet überwiegen die armen, sandigen Nadelwälder. Die am häufigsten auftretende Gattung ist Kiefer, mit Zusatz von Eichen, Buchen, Tannen und Fichten. In mehr fruchtbaren Habitaten gibt es Stücke der Mischwälder und Fragmente der Laubwälder: Buchen- und Eichen-Hainbuchenwälder. Diese Wälder stellen den wichtigsten im südwestlichen Teil Polens Zufluchtsort vom Seeadler, Birkhuhn und Auerhuhn dar. Auf diesem Gebiet tritt die zahlreichste Population des Raufußkauzes und des Sperlingskauzes aus allen Vogelhabitaten in Polen auf.
 


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Leśnicy i strażacy apelują o niewypalanie traw

Leśnicy i strażacy apelują o niewypalanie traw

Po raz kolejny Lasy Państwowe włączyły się w kampanię społeczną „Stop pożarom traw” prowadzoną przez Komendę Główną Państwowej Straży Pożarnej. Przełom zimy i wiosny należy do jednych z najbardziej niebezpiecznych w ciągu roku.

W 2020 r., jak wynika z danych Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej, odnotowano 128 754 pożarów, wśród których były 41 713 pożary traw na łąkach i nieużytkach rolnych, co stanowiło ok. ponad 36 proc. wszystkich pożarów w Polsce.

Strona kampanii społecznej „Stop pożarom traw”Najczęściej do pożarów traw dochodzi na przełomie marca i kwietnia. Z danych Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej wynika, że w 2020 r. w tym okresie doszło do ok. 67 proc. wszystkich pożarów traw.

Należy podkreślić, że pożar nieużytków to nie tylko straty dla przyrody, ale stanowią one także zagrożenie dla ludzi. W ubiegłym roku podczas takich pożarów rannych zostało 54 osoby, natomiast w 2019 r. było 10 ofiar śmiertelnych oraz 140 rannych.

Wbrew obiegowej opinii pożar łąki nie użyźni gleby, a wręcz odwrotnie – wyjałowi ją. Cenne rośliny wyginą, a najszybciej odrosną chwasty. Zdaniem naukowców, wypalanie traw to najgorszy sposób przygotowania łąki do wegetacji.

Gleba się wyjaławia, gdyż zostaje wstrzymany rozkład resztek roślinnych, ulega zahamowaniu asymilacja azotu z powietrza. Od palącego się poszycia gleby, może zapalić się również podziemna warstwa torfu. Pożar torfu jest wyjątkowo trudny do ugaszenia, zdarza się, że trwa nawet kilka miesięcy. Ponadto łąka po pożarze regeneruje się przez kilka lat, natomiast odtworzenie pokładów torfu wymaga wielu wieków.

Pożary traw powodują spustoszenie dla flory i fauny. Niszczone są miejsca lęgowe wielu gatunków gnieżdżących się na ziemi i w krzewach. Palą się również gniazda już zasiedlone, a zatem z jajkami lub pisklętami, np. tak lubianych przez nas wszystkich skowronków. Dym uniemożliwia pszczołom i trzmielom oblatywanie łąk. Owady giną w płomieniach, co powoduje zmniejszenie liczby zapylonych kwiatów, a w konsekwencji obniżenie plonów roślin.

Giną zwierzęta domowe, które przypadkowo znajdą się w zasięgu pożaru (tracą orientację w dymie, ulegają zaczadzeniu). Dotyczy to również dużych zwierząt leśnych, takich jak sarny, jelenie czy dziki. Płomienie niszczą miejsca bytowania zwierzyny łownej, m.in. bażantów, kuropatw, zajęcy, a nawet saren.

W płomieniach lub na skutek podwyższonej temperatury ginie wiele pożytecznych zwierząt kręgowych: płazy (żaby, ropuchy, jaszczurki), ssaki (krety ryjówki, jeże, zające, lisy, borsuki, kuny, nornice, badylarki, ryjówki i inne drobne gryzonie).

Przy wypalaniu giną mrówki. Jedna ich kolonia może zniszczyć do 4 mln szkodliwych owadów rocznie. Mrówki zjadając resztki roślinne i zwierzęce ułatwiają rozkład masy organicznej oraz wzbogacają warstwę próchnicy, „przewietrzają” glebę. Podobnymi sprzymierzeńcami w walce ze szkodnikami są biedronki, zjadające mszyce.

Ogień uśmierca wiele pożytecznych zwierząt bezkręgowych, m.in. dżdżownice (które mają pozytywny wpływ na strukturę gleby i jej właściwości), pająki, wije, owady (drapieżne i pasożytnicze). Pożary traw niszczą rodzimą faunę i florę!

Więcej o pożarach w lasach w ciągu ostatniej dekady.Niestety, zdarza się, że ogień z łąk przenosi się na pobliskie lasy. Niszcząc młode drzewa, a te dojrzałe i starodrzewy poważnie uszkadzając. Każdego roku dochodzi do kilkunastu tego typu pożarów. Coraz cieplejsze i suchsze wiosny powodują, że to potencjalne niebezpieczeństwo coraz bardziej przekłada się na realne.

Pożary traw z uwagi na ich charakter i zazwyczaj duże rozmiary, angażują dużą liczbę strażaków. Strażacy, zaangażowani w gaszenie pożarów traw nieużytków, w tym samym czasie mogą być potrzebni w innym miejscu.

Wypalanie traw jest zabronione! Grożą za to wysokie kary, nawet do 5 tys. zł, a w przypadkach, kiedy zagrożone jest mienie lub życie – od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności. Za wypalanie traw grożą, oprócz kar nakładanych np. przez policję czy prokuraturę, także dotkliwe kary finansowe nakładane przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w postaci zmniejszenia od 5 do 25 proc., a w skrajnych przypadkach nawet odebrania, należnej wysokości wszystkich rodzajów dopłat bezpośrednich za dany rok.

Warto przypomnieć, że leśnicy już rozpoczęli dyżury w Punktach Alarmowo-Dyspozycyjnych. To właśnie tam monitorowane jest zagrożenie pożarowe, wilgotność ściółki, a dyżurujący koordynuje również prace służb przeciwpożarowych jednostki. Na szczęście w tym roku na przełomie zimy i wiosny nie odnotowano dużej liczby pożarów lasów. O tej porze w 2020 r. od początku roku odnotowano 125 pożary lasów. Natomiast w lasach będących w zarządzie Lasów Państwowych pożary gaszono 31 razy.

Od lat na ochronę przeciwpożarową Lasy Państwowe wydają ok. 100 mln zł. Na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Zielonej Górze, w minionym roku lasy płonęły 352 razy i ogółem spłonęło prawie 31 ha powierzchni leśnej oraz 160 m3 drewna, a koszt zabiegów ratowniczych wyniósł 1,592 mln złotych. Natomiast od początku roku 2021, na terenie zielonogórskie dyrekcji, wystąpiło 16 pożarów lasu, w wyniku czego płomień strawił niemal 3 hektary leśnych ostępów.

Niestety, nadal głównymi przyczynami powstawania pożarów lasu są podpalenia. Średnio każdego roku aż 40 proc. pożarów zostało wywołanych przez ludzi.

Warto nadmienić, że Lasy Państwowe od wielu lat rozbudowują system przeciwpożarowy. Na terenie nadleśnictw w całym kraju znajdują się punkty obserwacyjne, czyli wieże. Stamtąd, osoba dyżurująca z góry widzi lasy danego nadleśnictwa. W chwili, kiedy widzi zagrożenie, ustala dokładne namiary miejsca i przekazuje informację do odpowiednich służb.

Na terenie lasów znajduje się ponad 660 takich wież obserwacyjnych, większość to konstrukcje metalowe, natomiast 257 wież to telewizyjne punkty obserwacyjne.

Mapa zagrożenia pożarowego w lasachTakie leśne bocianie gniazda umożliwiają szybkie wykrycie zagrożenia. Średnio, każdego roku dzięki takim punktom obserwacyjnym zostaje wykrytych ponad pół tysiąca pożarów.

Należy podkreślić, że system przeciwpożarowy, który istnieje w Lasach, został pozytywnie oceniony przez Najwyższą Izbę Kontroli. Lasy państwowe, jak zauważyli kontrolerzy, są objęte skutecznym monitoringiem wykorzystującym wieże obserwacyjne, patrole naziemne i lotnicze. Sieć pasów przeciwpożarowych i dróg pożarowych w lasach, zbiorniki przeciwpożarowe i własna flota lekkich samochodów gaśniczych sprawiają, że w lasach zarządzanych przez LP większość pożarów udaje się stłumić w zarodku.