Ten niezwykle interesujący ptak objęty jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową i wymaga ochrony czynnej. Liczebność krajowej populacji w 2020 r. wynosiła zaledwie 55 par. Ciekawostką jest to jaką prędkość może osiągnąć dorosły osobnik podczas polowania – jest to aż ok. 300 km/h.

Dorosłe samce i samice różnią się między sobą przede wszystkim wielkością – samce ważą od 450 g do 800 g, a samice od 750 g do 1300 g.

Sokół wędrowny cechuje się dość krępą i mocną budową ciała, długimi ostro zakończonymi skrzydłami, niezbyt długim ogonem oraz wyjątkowo dużymi w stosunku do reszty ciała łapami. Głowa ciemna z wyraźnie zaznaczonymi wąsami, spód jasny w odcieniach od bieli, przez beżowy po rudy. Na spodzie widoczne ciemne poprzeczne prążkowanie. Grzbiet dorosłego sokoła ma kolor stalowo szary. Młodego ptaka łatwo rozpoznać po zupełnie innym umaszczeniu. Grzbiet w pierwszym roku życia jest koloru brązowego, a na spodzie ptak ma plamy w kształcie podłużnych plamek na tle w odcieniu rdzawo- beżowym. Łapy i woskówka mają kolor żółty już w pierwszym roku życia.

Sokoły wędrowne nie budują gniazd. Na miejsce gniazdowania wybierają osłonięte półki skalne, wysokie budynki. W środowisku leśnym zasiedlają przygotowane platformy lęgowe.

Sokoły wędrowne polują wyłącznie na ptaki, które chwytają w locie.

Więcej informacji na temat sokoła wędrownego znajdziecie na stronie Stowarzyszenia „Sokół” http://peregrinus.pl .